استفاده از لیزر در پزشکی گسترش یافته است و زمینه کاربرد در حال گسترش است. اگر ایمنی حفاظت از لیزر در طول فرآیند درخواست توجه نگردد، ممکن است باعث آسیب رساندن شود. حوادثی که در برنامه های بالینی رخ داده است گزارش شده است. حفاظت ایمنی باید در حالی که به طور کامل با استفاده و استفاده از لیزر انجام می شود.
آسیب لیزر در چشم
طول موج لیزر و آسیب چشم: در آسیب لیزر، آسیب به چشم ها در بدن جدی ترین است. لیزر دارای طول موج نور مرئی و نور نزدیک به مادون قرمز دارای میزان جذب کم یک محیط تفکیک چشم و یک انتقال بالا است و قدرت تفکیک یک ماده تفکیک کننده (یعنی قدرت خازنی) قوی است. نور شدید قابل مشاهده یا نزدیک به مادون قرمز می تواند از طریق چشم انسان پخش شود و نور را روی شبکیه تجمع می دهد. در این زمان چگالی انرژی لیزر و چگالی انرژی روی شبکیه به چند هزار و حتی ده ها هزار بار افزایش می یابد. مقدار زیادی از انرژی نور به سرعت روی شبکیه متمرکز می شود و باعث می شود که دمای لایه گیرنده نور شبکیه به سرعت افزایش یابد، به طوری که سلول های فتوگرامتر هم انعقاد و انحطاط می شوند. و حساسیت را از دست می دهید. انعقاد پروتئین و انحطاط ناشی از بیش از حد نور لیزر در هنگام جذب سلول های فتوگرامتر، آسیب غیر قابل برگشت است. هنگامی که آسیب دیده، کوری دائمی چشم ایجاد می شود.
طول موج های مختلف لیزر اثرات متفاوتی روی چشم ها دارد و عواقب آن متفاوت است. آسیب لیزر دور چشم مادون قرمز به چشم عمدتا توسط قرنیه ایجاد می شود. دلیل این است که لیزر این طول موج تقریبا به طور کامل توسط قرنیه جذب می شود، بنابراین آسیب قرنیه سنگین ترین، عمدتا باعث کراتیت و ملتحمه می شود. بیمار احساس درد چشم، تحریک بدن مانند خارجی، ترس از نور، اشک، احتقان چشم، کاهش بینایی و غیره. هنگامی که آسیب نور ناشی از فروسرخ مادون قرمز اتفاق می افتد، باید چشم آسیب دیده را برای جلوگیری از عفونت و درمان علامتی تحت پوشش قرار داد.
آسیب لیزر ماوراء بنفش به چشم عمدتا قرنیه و لنز است. لیزر ماوراء بنفش در این گروه تقریبا به طور کامل توسط لنز چشم جذب می شود، در حالی که COSCO عمدتا توسط قرنیه جذب می شود، که می تواند باعث ایجاد کدورت لنز و قرنیه شود.
